أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٩﴾
آیا ندیدهاى كه خدا شب را در روز در مىآورد و روز را [نیز] در شب در مىآورد و آفتاب و ماه را تسخیر كرده است [كه] هر یك تا وقت معلومى روانند و [نیز] خدا به آنچه مىكنید آگاه است.
در آیه ، أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ : به تدبیری که در نظان شب و روز جاری است که گاهی این طولانی و کوتاه وگاهی این کوتاه و آن طولانی می شود، که البته فصول سال و نیز سرزمین های مختلف در این کوتاهی و بلندی شب و روز موثرند اما در هر فصل در هر منطقه نظام ثابت است. و همچنین تدبیری که در آفتاب و ماه و اختلاف طلوع و غروبآن د جاری است و همچنین اختلافی که بر حسب حس در مسیر آن دو است، همه این ها دلیل بر تدبیری است که خدا در سراسر جهان دارد، چون می بینیم هر یک از آفتاب و ماه نظام دقیقی دارد که هیچ خلل و تشویش و اضطرابی در آن نیست ، و همه اینها دلیل بر علم و اطلاع مدیر آنهاست، چون برقرار ساختن چنین نظامی دقیق بدون علم محال است. کسی که نظام شب و روز و آفتاب و ماه را ببیند، ممکن نیست از عالم بودن صانع آن به دقایق و اعمال مهم آن غافل بماند.
--------------------------
منبع :تفسیر المیزان – مولف: علامه طباطبایی مترجم : سید محمد باقر همدانی - چاپخانه : دفتر انتشارات اسلامی – جلد 16 - ص350 و 351 .
منبع:وب سایت عروة الوثقی